Sytuacja jest krytyczna
Takiego zagrożenia dla środowiskowego i kompleksowego funkcjonowania Centrów Zdrowia Psychicznego (CZP) nie było od momentu powstania pierwszych Centrów. Zapowiedzi Ministerstwa Zdrowia i NFZ oznaczają przekreślenie dorobku pilotażu CZP, zamiast jego rozwoju.
Prowadzą do odejścia od podstawowych założeń modelu środowiskowego – ryczałtu na populację osób dorosłych i odpowiedzialności terytorialnej. W przypadku ich przyjęcia trudno będzie to w najbliższych latach odwrócić.
Konieczne jest więc zamanifestowanie naszego stanowiska w najbliższym czasie. W sposób tak mocny, na jaki nas stać!!! Bez rozdwajania włosa na czworo czy owijania w bawełnę.
Ogólnopolskie Stowarzyszenie CZP i Kongres Zdrowia Psychicznego 05 grudnia 2024 ogłaszają Dzień Protestu.
Wydarzeniem centralnym Dnia Protestu jest Nadzwyczajny Kongres Zdrowia Psychicznego.
Nadzwyczajny Kongres rozpocznie się o godz. 11.00 w Warszawskim Domu Technika NOT, ul. Tadeusza Czackiego 3/5. Rejestracja kongresowa będzie znajdować się na stronie internetowej Kongresu Zdrowia Psychicznego za kilka dni. Udział w Kongresie jest wolny od jakichkolwiek opłat, ale wymagający wcześniejszego zgłoszenia (internetowego).
Po zakończeniu Kongresu o godz. 13.30 będzie manifestacyjny przemarsz pod Sejm (ul. Wiejska) i złożenie proklamacji Kongresu na ręce Marszałka Sejmu. Przemarsz ma nazwę „Żółtego Marszu”.
Od naszej frekwencji zależy, jak głośno milczący Żółty Marsz zostanie usłyszany!
Apelujemy o liczną reprezentację Centrów Zdrowia Psychicznego z całej Polski w Warszawie.
„Jeden autokar uczestników z każdego CZP” – niech to hasło nam przyświeca.
Prosimy uczestników, by podczas przemarszu mieli żółte elementy garderoby oraz żółte transparenty z trzema różnymi hasłami protestu
- Stop likwidacji Centrów Zdrowia Psychicznego
- Żądamy 6% na lecznictwo psychiatryczne
- Żądamy środowiskowego modelu ochrony zdrowia psychicznego
Poza Dniem Protestu potrzebne są także inne formy protestu zależne od lokalnych możliwości: pikiety, wizyty w biurach poselskich, wywiady, lokalne konferencje prasowe, petycje, listy Pacjentów i Ich rodzin, organizacji współpracujących z CZP, pracowników CZP, w tym asystentów zdrowienia i każdego, któremu zależy na środowiskowym modelu ochrony zdrowia psychicznego.
Listy i petycje do Marszałka Sejmu, Premiera RP, Ministra Zdrowia, które będą od dzisiaj aż do zwycięstwa i utrzymania dotychczasowego modelu.
W załącznikach znajdują się dokumenty, które mogą być pomocne w powyższych formach protestu:
- Agenda Kongresu
- Związek Powiatów Polskich – list
- Obrona Centrów Zdrowia psychicznego – plakat
- Deklaracja z Mikołajek
- Wezwanie do protestu – autor J. Krzyżanowska- Zbucka
- List wzór do Premiera i Marszałka Sejmu RP- autorzy J. Krzyżanowska- Zbucka, K. Rogowski
- List od Pacjentów – autor K. Szczerbowska
- Porozumienie na rzecz NPOZP – stanowisko w sprawie reformy- autorzy A. Cechnicki, J. Wciórka
- „Podstawowe idee i wartości psychiatrii środowiskowej”- autor A. Cechnicki
- Proklamacja IV Kongresu Zdrowia Psychicznego
- Plakat protestacyjny
- Nie odbierajcie nam nadziei – wywiad z prof. A. Cechnickim.
Dlaczego protestujemy?
- idea i zasady działania Centrów Zdrowia Psychicznego to efekt współpracy lekarzy, pacjentów, dobrych praktyk w nowoczesnych modelach leczenia za granicą, nowy model, którego wprowadzenie zapowiada Ministerstwo Zdrowia, nie został poddany konsultacji z pacjentami, nie był testowany, dotąd nie przedstawiono precyzyjnie jego zasad, zapowiedziano przede wszystkim cięcia środków i skoncentrowanie na leczeniu chorych (nie sprecyzowano jak zostaną wyłonione osoby).
- psychiatria środowiskowa jest zorientowana na wspieraniu ludzi w zdrowieniu, a nie w chorowaniu, jej celem jest osiąganie efektu zdrowotnego, wspieranie pacjenta w opanowaniu objawów kryzysu, ale też w powrocie do zasobów lub ich zdobyciu tak by mógł wrócić do rytmu życia zaburzonego przez kryzys do pracy, nauki, rodziny. Wsparciu medycznemu towarzyszą różnorodne firmy pomagania dostosowane do potrzeb pacjenta.
- centra budują sieć z opieką społeczną, domami kultury, władzami lokalnymi, szkołami tak, by móc spełniać swoją misję jak najlepszego wsparcia społeczności, która mieszka na terenie ich odpowiedzialności.
- leczenie jest dostępne natychmiast blisko domu pozwala widzieć pacjenta na różnych etapach zdrowienia.
- model centrum i teren odpowiedzialności wynika z idei leczenia środowiskowego, w którym chodzi o to, by pacjent mógł leczyć się, pracować, uczyć pozostając w swoim otoczeniu. To pozwala docierać do domu pacjenta gdy zajdzie potrzeba wsparcia przez Zespół Leczenia Środowiskowego. Jeśli ktoś zechce skorzystać ze wsparcia w innym centrum to, któremu jest przypisane, zwraca wybranej placówce pieniądze.
- w centrach zdrowia psychicznego prowadzone są spotkania z osobami bliskimi pacjenta, udzielanie porad osobom, które pierwszy raz stykają się z ochroną zdrowia psychicznego, organizuje się grupy wsparcia i grupy psychoedukacyjne dla rodzin. Przy finansowaniu „na chorych” te zadania nie będą mogły być realizowane.
- w nowym modelu nie bierze się pod uwagę konieczności organizowania superwizji, szkoleń dla personelu, czasu, którego personel potrzebuje na spotkania z pomocą społeczną.
- skoncentrowanie na wspieraniu chorych grozi wymuszenie wykazywania jak największej liczby pacjentów z czterema wizytami rocznie, bo tak w nowym modelu widzi się zaopiekowanie pacjentem.
- w nowym modelu nie ma miejsca na czasochłonne działania z aktywnym wychodzeniem do lokalnej społeczności, aby otoczyć wsparciem osoby, które z powodu kryzysu wykluczyły się z życia czasem na kilkanaście lub kilkadziesiąt lat. Intensywna praca zespołów środowiskowych daje szansę na pomoc w wyjściu z izolacji.
- finansowanie na ustaloną z góry grupę chorych pozbawia centrum możliwości elastycznego działania w przypadku sytuacji nagłych, przed którymi może stanąć społeczność na terenie działania centrum jak powódź, pandemia, bankructwo dużego zakładu pracy, wypadek pochłaniający dużo ofiar.
Nowy model niweczy idee leczenia środowiskowego i odchodzi od środowiskowych zasad działania, zawłaszcza jedynie towarzyszące mu nazwy jak centrum zdrowia psychicznego czy odpowiedzialność za populację, odpowiedzialność terytorialna, co jest mylące dla opinii publicznej.
Nie chcemy ograniczania palety form wsparcia dostępnych w centrach.
Nie chcemy stracić w systemie asystentów zdrowienia, którzy przywracają nadzieję, pomagają pacjentom poczuć się bezpiecznie, pomagają budować więź pacjentowi z personelem, pomagają rodzinom wspierać i rozumieć osobę doświadczającą kryzysu.
Chcemy:
- Udoskonalania modelu wsparcia w Centrach Zdrowia Psychicznego przy ich działaniu na zasadach przetestowanych w pilotażu.
- Utworzenia ośrodka krajowego do monitorowania transformacji psychiatrii i wypracowania precyzyjnych ram i zasad działania na podstawie ewaluacji pilotażu.
- Wzmacniania centrów, które gorzej sobie radzą w spełnianiu swojej misji, autonomii centrów.
- Zwiększenia nakładów na psychiatrię do 6 procent nakładów na ochronę zdrowia zgodnie z deklaracjami Kongresów Zdrowia Psychicznego, oddolnego obywatelskiego ruchu na rzecz budowania systemu wsparcia, w którym w centrum jest pacjent.
